آخرین قصه

پدرقصه گوی ایران آخرین قصه اش را در یک روز برفی روایت کرد...

 ببخشید مرا...

تقصیر از من نیست!

این خبرها دلواره های تنگ شدن دروازه ی شادیهایمان است.

...

او که برایمان قصه ی دیو و پری را می گفت،

حمید عاملی هم رفت.

همه فسانه های کودکیم با قطره های اشک افسوسم شسته میشوند.
نمی دانم اینروزها شادی در کدامین آبادی استراحت میکند.
شاید هم اسیر شده!
کاش خبری از او برایمان بیاید شاید پیدایش کنیم...

سال ؟۲۰۰

 

سال سقوط عاطفه

                        تا بی نهایت زیر صفر

                                                     نهایت معراج ذهن

                                                                               اندیشه ی تفسیر صفر

 یادم نیست داریوش این ترانه رو کی خوند، اما برای سال ۲۰۰۰ خونده بود.خبر نداشت که آدما در سال ۲۰۰۰ گم شدند و حتی به (۰) اول  آنهم نرسیدند،چه رسد به اندیشیدن و تفسیر آن!

• امروز ایمیلی دریافت کردم مبنی بر بستری شدن هنرمندی که سالیان سال در زیر آسمان شهرمان با او زندگی کردیم- شادمان کرد.در بیمارستان روانی!

• چند روز پیش عکسهای ورزشکاریو دیدم که بلندی قدش از تمام سروهای شهرم بیشتر به چشم می آمد اما به مهمانی خروارها خاک دعوت شد.

• سال گذشته همین موقع ها خبر کمای ابدی هنرمندی را شنیدم که اعتقادش حکم مرگش بود به گونه ای که در سالمرگش صداها بریده بود

و...

اما بازهم نوشتم .

از امید

امیدوار باشید.امید همین نزدیکیهاست کافیست بخوانیدش سریع اجابت میکند.

اما راستش بریدم...

چقدر دروغ ؟چقدر فریب؟چقدر خبر بد؟

ما را چه میشود؟

خواندم که تیرتپر قصه ی هژیرها بایکوت شد.

چرا؟؟؟

آخه مردمو می خندوند.بزرگترین جرم!

این ناگزیره واسه ما سیر صعودی تا سقوط همیشه قصه ی صدا تمومه با حرف سکوت...

و آیا باز هم سکوت؟

از بایکوت تا آسایشگاه