روزمرگی
عاقبت بودنم شد! آدمی را دمیدند.آه باران نمی داند اینرا... آدمی سفالی قدیمیست.روزمرگی
عاقبت بودنم شد! آدمی را دمیدند.آه باران نمی داند اینرا... آدمی سفالی قدیمیست.درباره من
پیوندها
- مانا
- ماندگار
- پیاده درباران
- اخبار داغ هفت تیر
- بانوی اردی بهشت
- خانه ای ازشن ومه
- ستاره زد سلام کن
- آونگ خاطره های ما
- بی من نشو
- تو با منی
- فتوبلاگ بردال
- عکسستان کامیرا
- نوشته های یک پزشک
- شازده خانوم
- ستاره باران
- فریادبیصدا
- دوستدارتو
- رد پای من
- جوهر حرام
- آبستن حوادث
- آدم برفی
- مردیخی
- سرگیجه
- بهارنارنج
- حالات خلسه
- غریب نیلی
- دلتنگ مرد جنوب
- حقیقت تلخ
- دختران پرسپولیسی
- <<<بلاگ اسکای>>>
- فروغ فرخزاد
- صادق هدایت
- سهراب سپهری
- سیدعلی صالحی
- نادر ابراهیمی
- *دیکشنری
- **تعبیرخواب
- طالع بینی
- <<<<سینمایی ها>>>>
- شیدا عارف
- ایران.تی.وی
- انعکاس آب
- بادبادک
- بافتنی های یک زن عادی
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- حریردریا 130
بایگانی
- آذر 1390 2
- مهر 1390 1
- مرداد 1390 1
- دی 1389 2
- آذر 1389 3
- مهر 1389 1
- مرداد 1389 3
- خرداد 1389 2
- اسفند 1388 1
- دی 1388 1
- آبان 1388 1
- مهر 1388 1
- شهریور 1388 1
- مرداد 1388 4
- تیر 1388 7
- خرداد 1388 6
- اردیبهشت 1388 2
- فروردین 1388 1
- اسفند 1387 6
- بهمن 1387 5
- دی 1387 4
- آذر 1387 2
- آبان 1387 1
- مهر 1387 4
- شهریور 1387 5
- مرداد 1387 3
- تیر 1387 7
- خرداد 1387 4
- اردیبهشت 1387 3
- فروردین 1387 3
- اسفند 1386 5
- بهمن 1386 3
- دی 1386 5
- آذر 1386 6
- آبان 1386 5
- مهر 1386 5
- شهریور 1386 3
- مرداد 1386 5
- تیر 1386 1
- اردیبهشت 1386 5
نسل سوخته (پایان)
ادامه:
زندگی برایم عادت شده است.
عادت به آمدن.عادت به رفتن.
اینرا در چشمان عابرین هر روزم میتوان دید.
انگار همگان دچار روزمرگی شده اند.
تماشای طلوع خورشید در خاور و غروبش در باختر چشمانم را به آسمان دوخته است.
حالا سایه ام میعادگاه کرکسان شده است.
دور هم جمع میشوند تا با گرد سپید - سیاهی را در رگهامان تزریق کنند.
آوای قهقهه هاشان ویرانگرست.
چشمانم دیگر حوصله ی دیدن ندارند.
برگهایم با وزش هر نسیمی ریخته و شاخه هایم شکننده شده اند.
باز هم ارابه ی غران.
انگار نوبتم شده است.
چه زود دیر شد!
آماده ی رفتن میشوم.
باز هم ندید مرا...
فردای دیگر در راهست.
تازیانه ی طوفان را بر تنه ی زود خشکیده ام حس میکنم.
خود را به وزش سهمگینش میسپارم.
بتندی میوزد.
شاخه هایم میشکنند .
توان ایستادنم نیست...
خم میشوم.
زندگی و روزمرگیهایش ادامه دارد...
سلام دوستان...
ممنونم که آمدید...
همانطور که قبلا گفتم نسل سوخته نقدیست خاموش!
اما دلم میخواهد فریادش بلند باشد...
نسل سوخته را شنیده بودیم اما این نسل دیگر واقعا می سوزد.
خیلی دوست دارم نسل سوخته مورد نقد شما عزیزانم قرار گیرد.
با تشکر قبلی و قلبی {گل}
سلام گلم
خوبی نازنین
ممنون از لطفت لینکت کردم
راستی ببخش این چند روزه نمی دونم مشکل از چی بود که هیچ کدوم از
وبلاگا برام باز نمی شد الانم با شماره هوشمند اومدم که شرمنده دوستای گلم نشم
منم با هزار دردسر آپ کردم دوست داشتی بیا اون طرفا
در مورد نوشتت بعدا نظر می دم
همیشه شاد همیشه عاشق باش:الهام
سلام
راست می گی زندگی یعنی همین تلخی و گاهی هم شاد شدن و شاد بودن بسیار غمگین شدن
به قول چارلی چاپلین خوشبختی فاصله بین دو بدبختیه
سلام خواهر گلم مرسی از لطفت که بهم سر زدی
دمت گرم تو واقعا یه دختر با احساسات لطیفی هستی از مطلباتم که دیگه نگو و نپرس فقط یه مثال میزنم که اگه یه فرد نا بینا به مطلبهای تو گوش کنه مطمئن باش بیناییشو بدست می یاره مرسی از اینکه خبرم کردی داش کوچیکت سامان
عزیزم اگه تونستی در حقم خواهری کن و کد این ساعت و پنجره نظراتتو برام بفرست
راستی الهام جون من قراره همین جمعه کنکور بدم اگه می شه یکم برام دعا کن تا قبول شم
می دونم که خدا هم به حرفهای تو گوش میده آخه تو روح خیلی لطیفی داری عزیزم
آره باهات موافقم. دیگه کسی از روی عشق به زندگی نگاه نمیکنه. همه به جای اینکه با زندگی عشق کنن، دارن به زور زندگی رو تحمل می کنن و این خیلی بده ...........
امیدوارم فرداهامون پر از عشق باشه و با زندگی عشق کنیم.
حقیقت بسیار تلخی را زیبا به تصویر کشیده ای .
متاسفانه اعتیاد نسل سومیها را رو سفید کرد.اگر ما نسل سوخته بودیم این نسل دیگر به آتش کشیده شده است.
از نگاه عمیقتان ممنونم.
و این واقعیت تلخ نسل پر توقع امروز است .
نوباوگانی که ریشه وجودشات را در گند آب کرکسان خودشیفته رشد میدهند .
اما غافل از اینکه زندگی بی رحم زمانی آیینه تمام نمای وجودشان در مقابلشان قرارمیدهد که دیگر چاره ای جز شکستن ندارند .
وبیچاره نزدیکانشان که چه در بالیدن منحوسشان آزار میبینند و چه در شکستن دهشتناکشان سر خم میکنند .
و در آخر
همیشه عزیز باشی.
شهسوار عزیز خوشحالم که گاهی به این خانه ی سفالین سری میزنید...نظرهایتان را بسیار دوست میدارم...
اما نوباوگان ما میخواهند قدعلم کنند آیا خورشیدی هست؟ میخواهند رشد کنند آیا جویباری هست؟
در شرایطی که اطرافشان را تنها همین کرکسها و لاشخورانی فرا گرفته اند که زمانی جایگاهشان دشتهای بی آب و علف بود و امروز به لطف پرورش دهندگانشان در پارکها ماوا گرفته اند .
چه کند نهالی که میخواهد پا بگیرد در حالی که کود خاکش که به عنوان تقویت کننده به ریشه اش تزریق میگردد گرد سفیدیست که حتی پس از مردنش نیز اجازه شسته شدن تنه خشکیده اش را نخواهند داشت؟؟؟؟؟؟
چیزی که منو بیشتر تحت تاثیر قرار میده انتخاب عکسهاتونه
چقدر بجا و مرتبط با مطالبتان عکس انتخاب میکنید.نسل سوخته اگر به حال خودش رها شود همه را خواهد سوزاند.
خوشحالم که به عکسها هم توجهی شد...البته شاید حرفه یا علاقه مندی شما عکاسیست...اما به هر حال ممنون از نظرتان
سلام
ممنون که به من سر زدید
و ممنون از نقد قشنگتون در باره حوا......
من قبلا نام روزمرگی رو شنیده بودم.
شما بندر عباسی هستید؟
سلام...
خیر اهل ایران هستم و روزمرگی شناسه ی سفالینم است و رنگش مشخصه ی ظاهریش...
سلام دوست عزیزم
؟!
؟!
خوبی؟
من آپ کردم به من سر بزن
خیلی خوشحال میشم به من سر بزنی؟![نیشخند]
پاسخ دلسوازانه شما را خواندم وتا حدی برآن صحه میگذارم شرایط نا مناسب شاید برای نمو و تعالی نو نهال زندگیمان کمی دشوار باشد اما.....
نقش قوه تعقل وتفکر در این میان چیست .
اگر واقع بینانه وبی تعصب به این مسئله نگاه کنیم این افراد راحت طلبانی بیش نیستند که برای لذتی آنی و دمی خوش بودن آینده پارک را به خطر انداخته اند.
درود بر شما
جالب نوشته بودید.
با اینکه به نظر من قسمت اول تا سومش متفاوت بود.
قدرت خوبی توی پرداختن به این نوع نوشته ها دارید.
آفرین.
به نظر من در کنار وقایع تلخی که کنار ما داره اتفاق میفته.
از خورشید و دمیدنش و گاهی اوقات تعویض خاک باغ یا باغچه هم بگید.
در تکمیل حرف دوست خوبم منتقد دیروز جویای حال یکی از همکلاسی های قدیمیم شدم.
او ورزشکار بود و مربی کونگ فو.
متاسفانه بیمار به اعتیاد شده!.
خیلی ناراحتش شدم و خدا رو شکر گفتم که آدم سالم و سلامت هم کم نیستند.به هر حال ما در حد توان خودمان را اصلاح کنیم هم خوب است.
از فجر هم بگو در کنار شکست و تباهی و رنج ودرد و زشتی.
این ۲ اگر کنار هم نباشه ...
موفق باشید.
کربون کدت
ممنون هومن جان ...حتما از نظراتت استفاده میکنم. فقط یه سوال برام پیش اومد.میخوام بدونم چرا از نظر شما مسیر داستان در یک راستا نبود؟
دانه ای به دنیا آمد بی آنکه خود خواسته باشد و در اثر جبر زمانه - نسل گذشته از بین رفت و تنها خاطره اش ماند(خار پیر)و کویر تبدیل به شهر شدو...ادامه ی داستان... دلم میخواهد برداشت شما را بدانم ...
آفرین الهام
زیبا بود
هم نوشته و هم وبلاگ
لینک هم دادم
من نگفتم در یک راستا نبود.
اما موضوع به نظر من اگر پرش نمیکرد تو قسمتهای مختلف راحتتر میشد باهاش ارتباط گرفت.
البته این سلیقه ایه.
به هر حال سه قسمت در یک راستا بود.
موفق باشید
از فضای اینجا خوشم اومد؛این طرحهای پستات کار خودته؟کلن در فضاسازی موفق عمل کردی ؛این رو در متن هاتم می بینم.
سلام گلم
خوبی نازنین؟
واقعا نمی دونم در مورد نوشتت چی بگم
با اینکه مطمئنم روزمرگیها جزوی از زندگیمونه
اما دوست ندارم باورشون کنم
می دونی اگه مدام به نسل سوخته فکر کنی و در این مورد بنویسی
باورهای قشنگت رو از دست می دی
می دونی گلم من میگم درسته ما دیده نمی شیم
گاهی استعدادهامون فدای پول و پارتی میشه چون پارتی نداریم
تواناییهامون دیده نمی شه اما دلیل نمی شه اجازه بدیم
با گرد سفید سیاهی رو در رگهامون تزریق کنن
ما با اراده به دنیا اومدیم پس باید مبارزه کنیم
با همه سیاهیا ونباید خودمون رو درگیر روزمرگیها کنیم
ببخش پر چونگی کردم
راستی تو لینکم نمی کنی؟
من به مناسبت روز پدر اپم دوست داشتی بیا پیشم
لبت پر خنده دلت شاد باد:الهام
سلام الهام جان
ممنون از نظرت بله گاهی هم باید از پذیرفتن حقیقت فرار کرد .
درباره ی مبارزه کردن و داشتن اراده کاملا باهات موافقم...ضمنا ممنونم از اینکه دختری هستی با انرژی مثبت.{گل}
سلام
عذر می خوام/ اسم وبلاگم صلیب تر از *شعر*ه/ شما نوشتی صلیب تر از عشق!
موفق باشی
با عرض معذرت...
تصحیح شد...
و افسوس که اینچنین خزان دل آرزومند نسلهای امروز و فردایمان را می سوزاند و شاخه های جوانشان زیر تازیانه های سخت غربت و شب زدگی می شکنندو
افیون سیاه نا امیدی و رخوت
ریشه های عمق نیافته در خاکشان را می خشکاندو..
به راستی گناه این گلهای پرپر شده چیست؟
روز مرگی؟
سلام
با تبریک میلاد با سعادت مولای متقیان علی(ع) و تبریک روز پدر
ناصریا تقدیم می کند:
آب بابا چه سخته وقتی بابا نداری.. .
www.nasserabdollahi.blogsky.com
سلام دوست عزیز
شاید ندانی که عقایدت بشدت نهیلیستیست
هرچه بود من خوشم آمد خصوصا از اینجا
توان ایستادنم نیست...
خم میشوم.
اوج کارت اینجا بود
بدرود
سلام
با احترام به نظر شما...
فکر میکنم آنچه بیان شد رئالیسم بود...
باز هم سر بزنید.
سلامن علیکم
از مطالبت استفاده کردم. بدجوری قالب وبلاگت چشم مرا گرفت . شما هم به وب لاگ من بیا شایداینجوری باشه .
خیلی خوب وبلاگت. چشمگیره
سلام
زیاد نگران قجری بودنتان نباشید.
چون من هم خنگم و دوزاریم خیلی کجه .
یا اینکه نمیتونم با کلی گویی کنار بیام .
دوتا لطف بکن:
۱ـ منظورت از بی پرده نویسی رو بنویس ؟
۲ـ پست جدید رو هم بخون ونظر بده!
ممنون!
سلام
خوب شاید خودم کلی گو هستم که در این صورت شما باهاش کنار نمیآیید!
از آمدنتان ممنونم و منتظر نظر شما درباره نسل سوخته هستم.
کاش قبل از اینکه به نوشته ات بپردازم این سئوال را هم جواب بدی ؟
برای چه می نویسی؟
نوشته ات را نمیشه در هیچ ژانر ادبی قرار داد . یعنی ویژه گی های یک نوع ادبی رو دارا نیست .
بیشتر شبیه خاطره نویسی ست . گرچه ان هم نیست .
مشکلات نحوی و دستوری به طور عمده ای به چشم میخورد .
یکی ازاصول نوشتن / غلط ننوشتن است .
من یاد گرفته ام به چه ای که می نویسم زیاد تکیه نکنم .
بلکه به چگونه نوشتن ان «چه» می پردازم.
به شما هم همین پیشنهاد را دارم .
نوشتن مهم تر از همه چیز به تجربه نیاز دارد و ان هم میسر نمیشود جز زیاد خواندن و زیاد نوشتن .
با سپاس
با تشکر از نظرت و اما پاسخ:
تا جایی که میدانم ادعایی مبنی بر اطلاعاتم از متون ادبی و ژانرهای نوشتاری نداشتم.
ولی توقعم از درک مخاطبم اینست که بیان حقیقت را با خاطره یکی نداند!
از نوشتن تنها تخلیه ی اندیشه ام از آنچه میبینم را توقع دارم.نه میخواهم نویسنده باشم نه داننده ی ژانر!
اما از پیشنهادتان ممنونم.باز هم سر بزنید .و نظر بدهید.
خوشحال میشوم.
درود
سپاس از عنایت شما به مطلبی که نوشته بودم.
پست شما را مطالعه کردم.
از نظر ادبی نظر نمی دهم اما از لحاظ حسی تلخ و مایوس بود.
مثل اکثر حقایق زندگی . اما من عقیده دارم انسانها در سرنوشت خود تا حد زیادی دخیل هستند. روزمرگی حقیقتی تلخ است که متاسفانه بسیاری از جوانان را شامل شده . و این مشمولیت آن را تلخ تر میکند. فقط کافیست خدا را کمی بیشتر از قبل به یاد آوریم . آنوقت می بینیم که این کم چه بسیار معجزه می کند.
یا حق
متن بسیار زیباست .لزومی ندارد که یک نوشته حتما بار ادبی داشته باشد.مگر همه ما ادیب هستیم؟مهم حسیست که از خواندن آن میگیریم.شما حقیقت رستن نسل کنونی را زیبا بیان کرده اید.امیدوارم تمام دوستانی که نظر میدهند هر سه قسمت را با دقت بخوانندو بعد نظر بدهند.متاسفانه نویسندگی در وبلاگها معنای دیگری پیدا کرده اگر کسی از الفاظ رکیک بدون سانسور استفاده کند و چهارتا فحش هم چاشنی آن کرده نثار خواننده مطلب کند بسیار قلم شیوایی دارد.
کمی به حال خودمان فکر کنیم
سلام دوست عزیز
خیلی زیبا و قشنگ بود
همیشه موفق باشی
سلام
زنجیره ی نسل سوخته ات را دوست داشتم
فقط کاش این پاراگراف گرد سفید را از این یادداشت آخر حذف می کردی که نوشته ات یکدست تر باشد
فکر می کنم برای القای روزمرگی بهتر بود
می شد در یک یادداشت جداگانه به آن پرداخت
البته ببخشید می دونم در حدی نیستم که اظهار نظر کنم
ولی خب در کل خوب بود
همینطور هم نوشته های قبلیت...
به هر حال نه فقط به جبران لطفی که کردی، بلکه به خاطر قلم خوب و ارزشمندت من هم لینکتو گذاشتم
موفق باشی
بازم میام
سلام دوست خوبم...
باهات موافقم درمورد جمله ی گرد سفید...
البته این نوشته بیشتر به نادیده گرفته شدن نسل جدید می پرداخت تا روزمرگیهای هر روزمان...
و متاسفانه این مسئله -آخرین ضربه ی تبر نابود کننده ی این نسل میباشد.
دلم می خواست بگویم که از سایه ی درختی که بلندترین بود برای چه استفاده میشود در حالی که میشد یا میشود از تنه ی غیورش برای رسیدن به خورشید و داشتن اکسیژن زندگی بهره برد.هرچند که شاید
هنوز <<خیلی >>دیر نباشد.
باز هم ممنون از اظهار لطفت
باز هم بیا...
سلام الهام جون . خوبی عزیزم
مرسی از لطفت که بهم دعا کردی
فقط یه خواهش اونم اینکه منم جز پیوندات بذاری در ضمن تو این کدهارو از کجا گیر می یاری و در آخر اینکه من آپم اگه وقت داشتی یه سری بزن خوشحال میشم
سلام دوست عزیز
من تا چند وقت قبل عادت به کامنت گذاشتن نداستم ولی خوب آدمی میتواند به هرچیزی عادت کند. چه خوب و چه بد.
شما وبلاگ زیبایی دارید و در واقع بسیار ادبی است و پر بار.
اما مورد قابل تو جه برای من این جمله از بلاگ شماست
آنزمان که از خاک برآمدیم
و شدیم جاری در آب که نام آدمیت را به دوش کشیم
آنگونه نبودیم که زلال آب ما را صیقل دهد.
پس گل شدیم و تنها از رفتنمان سفالینه ها بر جای میمانند.
حداقل آن راخوشتراش بسازیم...
که واقعا جالب و تامل برانگیز است.
اما در باره ی اون کامنت که از من دیده بودید .من علاقه ی بسیار زیادی به ادبیات دارم هر چند که رشته ی تخصصی من نیست و لی برایش وقت می گذارم و حتی در دوره ی دبیرستان تا مرحله ی کشوری المپاد ادبی پیش رفتم که متاسفانه موفق نشدم.
وعلاقه ام به داستان نویی در وبلاگ نویسی چیزی که به آن علاقه مندم را تازه بروز داده ام ومشغول روایت خاطرات خود در دوره ی کارشناسی در دانشگاه از زبان یک خاطره نگار مبتدی هستم.اگر خواستید می توانید به این وبلاگ سری بزنید
www.mashrut.blogfa.irبا عنوان
"سلام استاد من مشروط شدم"
اگر به این بلاگ سری بزنید متوجه خواهید شد که من زندگی ام چگونه بوده است هرچند تازه شروع به نوشتنش کرده ام.
سلامت و پیروز باشید
برادر شما موج چهارم(م.ی)
سلام
خواندم.کمی مایوسانه بود.اما خوب نوشته بودید.
موفق باشید!
سلام...ممنونم سر زدین....
اما برای هر عادت روز مره یک ثانیه هایی هست که تکرار نمیشه خوب که نگاه کنی...هر روز خورشید جور دیگه ای طلوع میکنه...و آسمان جور دیگه ای میخنده....
با نوشته ای به روزم....
نوشته تونو خوندم خیلی خوب بود
سلام!
۵ شنبه ۲۵/۵/۱۳۸۶
ساعت ۳۰/۴ بعد از ظهر
------------------------------------------------------- یادت نره !
موفق باشی
اوج وحشت و تنهایی را در جمله «سایه ام میعاد گاه کرکسان شده است» یافتم
بعد کمی لرزم گرفت
پایان عنوانت کجا، ادامه دارد پایانت کجا!
----------
اینجا را بیشتر خواهم خواند
سلام...
یا مه غلیظی جلوی چشمای منو گرفته یا خانه ی شما رو طوفان شن پنهان کرده.که هرچه گشتم جذاب تر بود بدون توقع گفتنش...
به هر حال سفالینه ی من همیشه خوشحال از حضور شما
به جمع پیوندگاه من خوش آمدید!
سلام
چه قدر تلخه این عادت شدن زندگی
سلام دوست عزیز
پیغام شما :
الهام
سلام...
منتظر بودم باز هم به خانه سفالینم سر بزنی اما...
میدونم خیلی کار دارید...اما خوشحال میشم اگه سر بزنید...
نمی دونم قالبی مناسب وبلاگ من دارید یا نه...راهنماییتان خوشحالم میکنه
در پاسخ باید عرض کنم که اگر طرح یا عکس خاصی دارید ارائه کنید تا برایتان قالب را آماده کنم ... در ضمن قالبهای جدیدی نیز ساختم ...شاید خوشت بیاد...و وبلاگ جالبی هم داری
موفق باشید
قالبهای رایگان بلاگ اسکای
http://khodaeitemplate.blogsky.com
سلام خسته نباشی به همه دوستان اگه دوست داشتین به وبلاگ آموزشی من سر بزنین بهترین ترفندها ی کامپیوتر و نرمافزارهای مبایل راستی شما بلدی که مکالمه مجانی با مبایل انجام بدی من 3 راه مختلف رو نوشتم دوست داشتین سر بزنین
wWw .farhadtrack.blogfa.cOm
تکرار و عادت زنده بودن.. نه زندگی کردن ! مرگ روزها یا همون روزمرگی ها...دردیه که رها شدن ازش خیلی سخته..
نمی دانم چرا
اما به گمان اینکه نوشته اید
به اینجا کشیده شدم تا پست جدیدتان را بخوانم
بعضی جاها ارزش ِانتظار ِخواندن دارند
از لطفتان بابت پیوند متشکرم
شما که این افتخار رو به خوانندگان خانه ای از شن و مه ندادید تا حداقل نظرشان را درمورد نوشته هاتان بنویسند...نمیدونم شاید اینطور بهترباشه...
درباره ی پیوند بسیار خوشحالم که با این خانه آشنا شدم ...
سلام دوست من
با داستان ( اسکیموها چگونه ماهی را خلاص می کنند؟) از خودم به روزم.
منتظر نظرتان خواهم ماند.
ممنون
درود بر شما
جوکر با یک غزل تازه به روز شد
.
.
.
این کوه استخوان تو، منهای جمجمه
یعنی که من شکسته دلم ، جای جمجمه
.
.
.
.
و منتظر حضور مهربان شماست
به خاطر اتفاقهای خنده داری که برای وبلاگ پرشنی م افتاده بی حوصله تر شدم .
سومی به نطر من دیگه جای حرف نداره . یه چیزایی رو می شه دید . گاهی بعضی چیزا رو هم آدمهای حساس تر می بینن . اما بعضی چیزا رو هم نمی شه دید و حس کرد مگر این که ازشون فاصله بگیریم . مثلا همین اشارات شما در بعضی موارد ( مصداق های بیرونی شو می گم ها ) راحت دیده و پذیرفته می شه . اما گاهی آن چنان به ادم هجوم میارن که نمی شه به راحتی دید یا پذیرفتشون .
کلاْ از درخت خیلی خوشم اومد !
شاد و پیروز باشی
به جمع ماهی های حوض فیروزه خوش اومدی....
سلام عزیزم
مرسی از کامنتت گلم
سلام
از حضور گرمتون ممنون
شاد و موفق باشین
حالا که خم شدی بشکن!
در سومین شماره نشریه اینترنتی کافه داستان بخوانید:
چهارصد کلمه حرف حساب/سرمقاله/سامان رستمی
عقرب روی پله های راه آهن اندیمشک یا از این قطار خون می چکه قربان!/معرفی کتاب/ مریم منصوری
استحاله قیس به قیصر/نقد/عنایت سمیعی
بازی باوری" در ترجمه رورتی/مهدی خلجی
گیوکوندا بلّی/معرفی/ بهناز بیرون راه
کینگسلی آمیس/نویسندگان جهان/مترجم:سوین شیوا
افسانه خدایان/اسطوره/ بهنوش بیرون راه
اصلاح می شود:عزیزترینی وجودندارد/گیوکوندابلی/برگردان:بهنازبیرون راه
بی ال دی/شعر/فرزانه مرادی
دام گستر/داستان ترجمه/جان کالی یر/مترجم:افسانه محمدی
آه/داستان کوتاه/ابراهیم رهبر
سرگشتگی برهمن چاندرا/داستان کوتاه/احسان طبری
صدا/داستان کوتاه/طلوع
غروب‌ِ بارانی/داستان کوتاه/سمن مرادی
جنوبی ها همشون یک مشت احمقند !/داستان کوتاه/بهزاد بارانی
دو خط موازی با یک خط، با هم موازی اند؟؟!"/داستان کوتاه/حمید اصلانی
درختان ایستاده میمیرند.
دزسته که درخت قصه ی من خم شد و مرد...اما نشکست.
خوب...
با تشکر از همه ی شما دوستان خوب که آمدید - خواندید-ماندید و می مانید.دوست دارم پنجاهمین یا شاید آخرین نظر درباره ی نسل سوخته رو خودم بنویسم...
با غربالگری در اندیشه ها میتوان دریافت که چند درصد از ما در روزمرگیهامان غرق شدیم و چند درصد به آن فکر میکنیم.
همین و دیگر هیچ...
هر کجا هستم باشم - آسمان مال من است - پنجره فکر هوا عشق زمین مال من است - چه اهمیت دارد - گاه اگر می رویند - قارچهای غربت؟
----------
سفالین عزیز
سلام.ممنون که در تمام لحظاتی که من در میان برزخ خواستن و نتوانستن غوطه می خوردم به یادم بودی.
فوق العاده بود!
باز هم ممنون.
امضا: مرد یخی