بر لب جوی و در کنار کسی که دوستش دارم نشسته بودم. کف دستش را در جوی فرو برد و آن را بیرون آورده به من نشان داد و گفت : آبی که در کف دستم جای گرفته است میبینی؟این نشانه ی عشق من است!
و براستی چنین است.
مادامیکه دستمان را باز نگه داریم آب در کف دست ها باقی میماند.اما اگر انگشتانمان را سخت و سفت به هم بچسبانیم و سعی کنیم که آب را به اجبار در دستمان حفظ کنیم با کوچکترین تکانی به زمین سرازیر می شود.
این بزرگترین اشتباهی ست که مردم در هنگام عاشق شدن مرتکب میشوند! آنها می خواهند عشق را باجبار حفظ کنند.به او امر میکنند. از او انتظار دارند. و بدینگونه است که عشقشان همچون همان آب با کوچکترین تکانی از بین میرود و نابود میشود.
*عشق باید آزاد باشد.
شما نمی توانید طبیعت عشق را تغییر دهید.
اگر کسی را دوست دارید اجازه بدهید آزاد باشد.
بدهید، اما انتظار گرفتن نداشته باشید.
خواهش کنید، اما دستور ندهید.
نصیحت کنید، اما امر نکنید.
ممکن است آسان بنظر برسد، اما این درسی ست که تمرین و ممارست آن یک عمر طول میکشد!
بیاد داشت باشید که :
*زندگی تعداد نفسهای ما نیست، بلکه چگونه سپری شدن نفس هاست*.
عشق را نفس بکشید تا خوب زندگی کنید.
تقدیم به دوستان عزیزم" لیلا و پژمان" که سرانجام خیر رابطه ی آنها آرزویم است.