یادم هست که روزی من،مصرانه به تو گفتم:ما هرگز خسته نخواهیم شد...هرگز!

اما مدتیست پی فرصتی میگردم تا به تو بگویم:

ما نیز خسته میشویم و خسته شدن حق ماست.

خسته نشدن خلاف طبیعت است همچنان که خسته ماندن.

دیگر نمی گویم که ما تا زنده ایم خسته نخواهیم شد.

می گویم ما هرگز خسته نخواهیم ماند.

عظمت در یکنواختی حرکت نیست در تداوم حرکت است.در باقی ماندن میل به حرکت،

در ایمان به حرکت و بازگشت به حرکت...

(نادرابراهیمی)

پ.ن:

بعد از طی کردن دوران نقاهت (در پی آرامش) به این نتیجه رسیدم که:

همینه که هست!