از زمزمه دلتنگیم!از همهمه بیزاریم.
نه طاقت خاموشی،نه میل سخن داریم!
آوار پریشانی ست.رو سوی چه بگریزیم؟
هنگامه ی حیرانی ست!خود را به که بسپاریم؟ 

*** 

تشویش هزار آیا!  وسواس هزار اما!
یک عمر نمی دیدیم،درخویش چه ها داریم!
دردا که هدر دادیم آن ذات گرامی را
تیغیم و نمی بریم! 

ابریــم و نمی باریم! 

*** 

ما خویش ندانستیم،بیداریمان از خواب
گفتند که بیدارید!  

گفتیم که بیداریم...!
من راه تو را بسته،تو راه مرا بسته!
امید رهایی نیست-وقتی همه دیواریم.