خوشبختی

برای رسیدن به اوج از من بال و پر جادو مخواه!

هیچ چیز همچون اراده به پرواز-پریدن را آسان نمی کند.

نه کیمیاگری وجود دارد نه پری قصه ای نه ساحر پیری و نه درویشی که رسیدن به خوشبختی و قصر بلورین رویاها را به تو نشان دهد.

همین قدر که عطر نعنا-مهربانی چند شاخه گل-کمی ایمان-کمی روی خوش و چند دانه تخم مرغ محلی وجود داشته باشد کافیست.

می توان در خط ممکنات حرکت کرد.یک کاسه ی لب پر را دور انداخت.جای پرده ی نقاشی را با پرده ی دیگر عوض کرد.

خاک را از لب درگاهی دستشویی زدود.احوال یکدیگر را خالصانه پرسید.به دیدار دوستی رفت.

  به قدر احتیاج کار کرد-چیزهایی یاد گرفت و یاد داد و شب

بی دغدغه و اضطراب خفت...

پ.ن:

میتوان تقدیم کرد وپشیزی به پشیزی نفروخت...